Jego osobę upamiętnia pomnik odsłonięty przy klasztorze oo. franciszkanów w Stoczku. Głaz stanął ok. 300 m od domu, w którym urodził się Aleksander Chudek i pochodzi z pola, na którym gospodarowała jego rodzina. Symboliczny grób lotnika i jego zaginionego we wrześniu 1939 r. brata Stanisława znajduje się na cmentarzu parafialnym w Czemiernikach.
Aleksander Chudek (ur. 17 sierpnia 1914 w Stoczku, zm. 23 czerwca 1944 w Le Plessis-Grimoult we Francji)
– chorąży pilot Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii, chorąży (ang. Warrant Officer) Królewskich Sił Powietrznych, as myśliwski.
Syn Feliksa i Ludwiki z domu Cymerman. Ukończył szkołę powszechną, następnie pracował w zakładzie ślusarsko-mechanicznym swego wuja. Około 1935 roku został powołany do odbycia służby wojskowej. Otrzymał przydział do 1 pułku lotniczego w Warszawie gdzie ukończył kurs pilotażu, a następnie przeszedł szkolenie pilotażu myśliwskiego. Później przez pewien czas służył w 114 eskadrze myśliwskiej. W kampanii wrześniowej nie brał udziału.
Po 17 września przedostał się przez Rumunię do Francji. 27 czerwca 1940 roku przedostał się z Francji do Wielkiej Brytanii. Wstąpił do RAF, otrzymał numer służbowy 783023. Po krótkim kursie w 1 Polish Flying Training School (PFTS) został przydzielony do go jednostki rozprowadzania samolotów 4 Ferry Pilots Pool stacjonującej w Kemble w charakterze pilota rozprowadzającego nowe lub wyremontowane samoloty na lotniska w całej Anglii.
W czerwcu 1941 roku został przeniesiony do jednostki 55 Operation Training Unit (OTU), gdzie rozpoczął szkolenie bojowe na samolotach Hawker Hurricane. Szkolenie ukończył w końcu lipca 1941 roku i został skierowany do 315 dywizjonu myśliwskiego gdzie przeszkolił się w pilotażu nowo otrzymanych samolotów Supermarine Spitfire II. Jako pilot tej jednostki zestrzelił 5 samolotów niemieckich.
W dwa tygodnie po przybyciu do 315 dywizjonu zestrzelił pierwszy samolot wroga Messerschmitt Bf 109. W lipcu 1943 na 3 miesiące został oddelegowany do 303 dywizjonu, gdzie odniósł dalsze 4 zwycięstwa. 29 sierpnia zestrzelił dwa Bf 109 i pomimo odniesionych ran oraz ciężkiego uszkodzenia jego maszyny zdołał powrócić do Anglii.
3 listopada 1942 roku zakończył turę lotów bojowych i, w ramach odpoczynku, został przeniesiony do 58 OTU w Grangemouth, gdzie służył w charakterze instruktora. 13 maja 1943 roku powrócił do latania operacyjnego w 315 dywizjonie i służył w nim, z krótkimi przerwami, do 13 marca 1944. Po trzech miesiącach przerwy został ponownie przydzielony do 303 dywizjonu. 23 czerwca 1944 na samolocie Spitfire IX wystartował do kolejnego lotu nad Normandię. Nigdy z niego nie powrócił. Początkowo przypuszczano, że jego samolot wpadł do morza, jednak w 2009 roku ustalono, że miejscem upadku była Normandia, pomiędzy miejscowościami Le Plessis-Grimoult i Roucamps.
23 czerwca 2009 w miejscowości Le Plessis-Grimoult, nad którą 65 lat wcześniej został zestrzelony jego Spitfire IX, odsłonięto pomnik poświęcony chorążemu
