Można się z Ciebie naigrywać,
Można bezcześcić, poniewierać,
Na Twój upadek wołać: wiwat!
I zdusić płacz po bohaterach.
Opluć Cię wolno, zranić wolno,
Oskarżać za nie Twoje grzechy,
Pokazać nagą i bezbronną,
Hołocie wszelkiej na uciechę.
Wolno Twe dzieci kłamstwem mamić,
Lać im nienawiść i znieprawiać,
Mędrców szyderczo zwać głupcami,
Pajaców na cokołach stawiać.
I nie zrozumie, kto cię nie zna,
Co znaczy niszczyć Twoją pamięć,
Co znaczy wolność Twą okiełznać,
W to, co najświętsze, cisnąć kamień.
Dostrzeż swą piękność w nieba lustrze,
Jesteś bezcenna, złota, srebrna!
I tylko powiedz – jak Cię ustrzec?
Moja Ty krucha Niepodległa.