najlepiej będę
drobinką
listkiem zielonym
na wietrze

wtedy moje słowo
nie runie
głową w dół
w przepaść
milczenia
bez dna

(Ryszard Kornacki, „Życzenie”, z tomu „Złote słońce słowa”)

Ryszard Wacław Kornacki urodził się 28 września 1940 roku w Lublinie w rodzinie nauczycielskiej (matka – Marianna z domu Piotrowska – pracowała jako wychowawczyni w przedszkolu; ojciec Kazimierz ukończył Seminarium Nauczycielskie, potem studiował historię, pracował w Kuratorium Oświaty i Wychowania). Kornaccy mieszkali w kamienicy przy ul. Królewskiej 11 na lubelskiej starówce. Przyszły poeta miał czwórkę rodzeństwa. Był lublinianinem w trzecim pokoleniu. W Lublinie mieszkały obie pary jego dziadków.

Uczył się w elitarnym Liceum im. Jana hetmana Zamoyskiego. Wśród jego, jeszcze „przedwojennych”, profesorów byli m.in. Eugenia Zaleska, Piotr Malec i polonistka Jadwiga Michalska. Maturę zdał w roku 1958 a rok później zadebiutował poetycko na łamach „Kultury i Życia” (dodatek do „Sztandaru Ludu”) wierszem pt. „Moment”. W 1961 roku ukończył Studium Nauczycielskie w Lublinie (potem rozpoczął studia na polonistyce UMCS, dyplom w 1977 roku, praca magisterska nt. twórczości Józefa Czechowicza) i podjął pracę w Szkole Podstawowej Nr 3. W 1962 roku, po zawarciu związku małżeńskiego z poznaną w Studium międzyrzecczanką Krystyną z domu Ciesielczuk, zamieszkał na stałe w Międzyrzecu Podlaskim. Został nauczycielem w Szkole Podstawowej nr 2 oraz kierownikiem Ogniska Metodycznego Języka Polskiego (później także wizytatorem-metodykiem w Wydziale Oświaty i Wychowania w Radzyniu Podlaskim i Kuratorium Oświaty i Wychowania w Białej Podlaskiej).

W późniejszych latach był dyrektorem Szkoły Podstawowej Nr 1, dyrektorem Miejskiego Ośrodka Kultury, polonistą i nauczycielem bibliotekarzem w Liceum Ogólnokształcącym w Międzyrzecu. Oprócz pracy pedagogicznej zajmował się też dziennikarstwem: m.in. pracował jako dziennikarz w Trybunie Zakładowej w Białej Podlaskiej i korespondent w „Sztandarze Ludu” w Międzyrzecu. Był członkiem wielu zespołów redakcyjnych, m.in. „Podlaskiego Kwartalnika Kulturalnego”, „Słowa Podlasia”, „Gońca Podlaskiego” „Głosu Międzyrzeckiego”, „Rocznika Międzyrzeckiego” i „Merkuriusza” oraz lokalnym współpracownikiem Katolickiego Radia Podlasie w Siedlcach.

Pełnił wiele funkcji społecznych – był m.in. prezesem Międzyrzeckiego Stowarzyszenia Teatralnego, wiceprezesem ds. wydawnictw Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Międzyrzecu, członkiem komisji programowo-artystycznej III Międzyrzeckiego Festiwalu Słowa ’98, członkiem jury Ogólnopolskiego Konkursu Recytatorskiego Literatury Tworzonej na Obczyźnie „Od Mickiewicza do Miłosza”. Był pomysłodawcą i głównym organizatorem Konkursu Literackiego im. Marii Konopnickiej (bohater poematu Konopnickiej „Pan Balcer w Brazylii” pochodził z … Międzyrzeca).

W 1970 r. w „Roczniku Międzyrzeckim”, wydawanym przez Towarzystwo Przyjaciół Nauk w Międzyrzecu, którego był członkiem, opublikowanych zostało dwanaście wierszy Kornackiego (w artykule pt. „Twórczość międzyrzeckiego nauczyciela – poety” pióra Mariana Kowalskiego). Od tego czasu publikował regularnie, a w 1977 roku został członkiem Związku Literatów Polskich w Lublinie.

Wybrana bibliografia:

Wyjście z ciszy (poezje, 1973)
Szukanie człowieka (poezje, 1975)
Złote słońce słowa (poezje, 1980)
Puszka Pandory (poezje, 1985)
Sny zagubione (poezje, 1987)
Miniatury (poezje, proza poetycka, 1988)
Zapis dnia (poezje, 1990)
Słoneczna galeria przyrody – wiersze szczawnickie (poezje, 1993)
Wszystkie wątpliwości świata (wybór poezji i wiersze nowe, 1994)
Na krawędzi absurdu (aforyzmy, 1995)
Ciepły dotyk duszy (poezje, 1999)
Dopełnianie myśli (aforyzmy i fraszki, 1999)
Międzyrzec w życiorysy wpisany (słownik biograficzny wyd. I 2001, wyd. II 2003 ,wyd. III 2011)
Podlasie struna czysta. Liryki podlaskie. (wybór poezji i wiersze nowe, 2002)
Zbyszko z Bogdańca – Mieczysław Kalenik (monografia znanego aktora, 2002)
Na skraju cienia (poezje, 2003)
Dojrzewanie słowa (poezje i piosenki, 2009)
Z Lublina na Podlasie czyli moje „małe ojczyzny” (proza i poezja, 2012)
Jestem w drzewach i słońcu, w wodzie i kamieniu (poezja, wydanie dwujęzyczne polsko-rumuńskie, tłumacz Alexander Serban 2012)

Od 2007 roku w Radzyniu Podlaskim ukazuje się pismo literacko-kulturalne „Kozirynek” wydawane przez Radzyńskie Stowarzyszenie Inicjatyw Lokalnych, a od 2019 roku przez Towarzystwo Nauki i Kultury „Libra” – Instytut Bronisława Szlubowskiego (najpierw był to kwartalnik, obecnie rocznik). Ryszard Kornacki współpracował z pismem i publikował w nim swoje teksty od pierwszego numeru. Zestawienie:
nr 1 (lato 2007): wiersze „W naszej miłości”, „Autoportret z gołębiem”; nr 2 (jesień 2007): artykuł „50 lat śpiewania Sławy Przybylskiej, wiersz „Dopiero teraz”; nr 3 (zima 2008): wiersze „Nokaut” i „Nocna opowieść”; nr 4 (wiosna 2008): wiersze „Wczoraj…” i „Ech, życie – pożycie”; nr 6 (jesień 2008): tekst wspomnieniowy „Niezapomniany trubadur. Rzecz o Tadeuszu Kwiatkowskim-Cugowie”, wiersz „Krótki monolog z Panem Cogito”; nr 7 (zima 2009): wiersze „Baśń fryzjerska z PRL-u” i „To nadzwyczajne”; nr 9 (lato 2009): wiersz „Ona”; nr 10 (jesień 2009): wiersz „Monolog”; nr 11 (2010): wiersze „Muzyka to rodzaj żeński” i „O Janku Muzykancie i belcancie”; nr 12 (jesień 2012): w numerze ukazała się notka redakcyjna o książce Ryszarda Kornackiego „Z Lublina na Podlasie czyli moje „małe ojczyzny”” oraz wiersze „Hocki klocki z językiem polskim” i „Kolejny dzień czyli podróż w miejscu”; nr 13-16 (2013): wiersz „W samo południe”; nr 17-18 (wiosna – lato 2014): wiersze „Terra Incognita czyli poezja zza krat” i „Na widnokręgu”; nr 19-20 (2015): w numerze ukazał się tekst autorstwa Waldemara Michalskiego o tomiku Ryszarda Kornackiego „Lublin z pamięci i snu” pt. „Wykołysał mnie Lublin…” oraz wiersze „Baśń – ?” i „Upiory, półsen, muzyka – Artur Sandauer w rytmie J. Czechowicza”; nr 21 (2017): artykuł Ryszarda Kornackiego o Sławie Przybylskiej pt. „Najważniejsza dla mnie była i jest publiczność”- a także wspomnieniowy tekst Krystyny Kornackiej o Mieczysławie Kaleniku pt. „Mieczysław”.

Swoistym ukoronowaniem dorobku Ryszarda Kornackiego był jubileusz 60-lecia jego pracy twórczej, który pod honorowym patronatem burmistrza Międzyrzeca odbył się 25 maja 2019 roku w kinie „Sława”.

Ryszard Kornacki zmarł 26 października 2023 roku w wieku 83 lat. Msza Święta żałobna została odprawiona 31 października w międzyrzeckim kościele Świętego Mikołaja. Spoczął na cmentarzu parafialnym przy ul. Brzeskiej.

 

Wykorzystane książki i artykuły:

Stanisław Jan Królik, „Prowincja Dzień. O Ryszardzie Kornackim rekonesans.” (Międzyrzec Podlaski-Lublin, 2009; wydawcy: Międzyrzeckie Stowarzyszenie Teatralne, Związek Literatów Polskich o. Lublin)

Monika Pawluk,  „Lublin mnie wykołysał, ale mój dom jest w Międzyrzecu” (strona internetowa tygodnika „Podlasianin” z 21 maja 2019 roku – https://podlasianin.com.pl/lublin-mnie-wykolysal-ale-moj-dom-jest-w-miedzyrzecu/)

Maria Makarska – recenzja książki Ryszarda Kornackiego: „Z Lublina na Podlasie czyli moje „małe ojczyzny”. Opowieść z dygresjami.” (strona internetowa poezija.com.pl z 20 lutego 2013 roku – https://www.poezija.com.pl/index.php/recenzje/652-maria-makarska-recenzja-ksiki-ryszarda-kornackiego-z-lublina-na-podlasie-czyli-moje-mae-ojczyzny-opowie-z-dygresjami.html)

Strona internetowa miedzyrzec.pl – https://www.miedzyrzec.pl/pl/miasto/honorowi-obywatele-miasta-miedzyrzec-podlaski/1195-ryszard-kornacki.html