W naszej stałej, literackiej rubryce Zuzanna Marciniak.
Oto kilka słów o Autorce:
Zuzanna Marciniak (ur. w 1992 r.) — poetka, absolwentka filologii polskiej na Uniwersytecie Łódzkim. Publikowała w „Bezkresie” i „Akancie” oraz antologiach Fundacji Poetariat: „Wwierszowzięci – ostatni romantycy” (2022), „Poezja po zmierzchu” (2022). Jej wiersze możnarównież usłyszeć w audioantologii „Nadzieja” (2022). Autorka zbiorów wierszy „Przeźrocze” (2021) oraz „Zbliżenia” (2023). Miłośniczka fotografii, muzyki klezmerskiej i literatury faktu.
Fot. Autorki Kamil Marciniak.
A oto kilka wierszy Zuzi:
palec Boży
jesteśmy z sobą tak blisko
jak sklejone kartki
a tu ktoś chropowatym palcem
próbuje nas rozdzielić
i przenicować strony
wydziera z naszych trzewi
girlandę liter
rozsypuje
i układa na nowo
jak w grze scrabble
słowo po słowie
ucząc nas
jak odczytywać siebie
między wierszami
xxx (już się nie smucę…)
już się nie smucę
tylko trochę
uchylam się
przed światem
nie zamykam drzwi
przed tobą
czekam
z filiżanką wypalonej kawy
kubkiem zimnej herbaty
kieliszkiem zwietrzałego wina
pękniętym szkiełkiem
w sercu
w zależności od tego
czego pragniesz
wieczory są długie
a krzesła puste
zapełnij je sobą
jak skórą naciąga się łóżko
a nocą pokrywa ciała
już się nie boję
tylko trochę
drżą mi
wspomnienia
jak policzki na mrozie
modlitwa roniącej (łzę)
nie jestem ołtarzem
nie daję się prosić
nie umieram na krzyżu
nie ścieram kolan
ręce składam
tylko gdy milczę
i modlę się
modlę
by usłyszeć
w sobie
jeszcze jedno bicie
Polecam Wam wiersze Zuzanny Marciniak. Czekamy też na Wasze teksty. Najciekawsze opublikujemy.
Adrian Szary