No. 1 to… druga płyta płyta w dorobku legendy polskiego bluesa. Znalazły się tu nagrania związane z projektami Irka Dudka: Big Blues Band z 4 kapitalnymi saksofonistami z orkiestry Jerzego Miliana, Big Band Boogie z potężną 7-osobową sekcją dętą oraz doskonałe trio skrzypcowe Dudek-Błędowski-Gembalski.
Na płycie można usłyszeć jedne z najważniejszych utworów bluesmana, takie jak „Something Must Have Changed” , czy „From Alojz to Alex”. Podobno pierwsza w całości bluesowa polska płyta zaśpiewana w całości po angielsku. Wierzę na słowo. Tyle, korzystając z jakiegoś internetowego opisu.
Dudek trochę wcześniej jako Shakin’ Dudi, popełnił coś, co nazywa się „Złotą płytą”. To właśnie wtedy z głośników popłynęły dwa chyba największe przeboje króla polskiego swingu: „Au szalalala” oraz „Oh Ziuta!”.
– „Och Ziuta, ja wiem, że nie ma brzydkich kobiet, Tylko wina czasem brak…” – śpiewaliśmy z chłopakami wracając o świcie z tzw. clubbingu po radzyńsku, strasząc przy tym biedne wrony, które jeszcze smacznie spały, gdzieś na drzewach przy guberni.
I tak se śpiewaliśmy, aż w końcu ktoś, z jakiegoś fejsbukowego forum winylowego, wygrzebał jakieś pudło, w jakimś księgarnianym magazynie, które było wypełnione nowymi, trzydziestoletnimi egzemplarzami drugiej płyty Dudka. Ze względu na ten fakt, nie mogłem się powstrzymać. Płyta w ekspresowym tempie wylądowała na talerzu mojego gramofonu i… już została. Wracam do niej bardzo często, bo to kawał dobrej bluesowo rock’ and rollowej muzyki. W sumie, to nie ma co się rozgadywać. Album jest znakomity i zaskakuje każdego, kto ma w głowie tylko „Au szalalala”… Posłuchajcie…
Aha, proponuję tuż po, obejrzeć „Blues Brothers”.
Tracklista:
A1 Something Must Have Changed
A2 From Alojz To Alex
A3 Flute Tune
A4 Dudi Boogie
B1 The Blues
B2 Straight Blues
B3 One Day Hero
B4 Przebierka