Poczynając od zjazdu z szosy lewą stronę Bedlna zamykały obiekty stacyjne. Zaczynały się rozległym placem przeładunkowym z widocznym na jego końcu magazynem za którym płaski dotychczas teren lekko unosił się tworząc podjazd z podłożem utwierdzonym kamieniami.
Doprowadzony do niego boczny tor umożliwiał wyładunek z wagonów wprost na podjeżdżające ciężarówki. Na końcu wzniesienia był mały budynek drugiego magazynu po czym ukazywał się dworzec kolejowy przed którym droga asfaltowa kończyła się.
Jadąc szosą od strony Radzynia druga część Bedlna zaczynała się za przydrożną kapliczką usytuowaną przed torami (…)
Dla Niej najważniejszym obiektem Bedlna był dworzec kolejowy i jego najbliższe okolice.
Budynek wyróżniał się z otoczenia piaskowo żółtą elewacją przyjemnie kontrastującą z zielenią urządzonego nieopodal małego parku mającego być w zamyśle miejscem uprzyjemniającym podróżnym oczekiwanie na przyjazd pociągu.”
E. Pietruszka, Wspomnienia pt. „Okruchy pamięci”, maszynopis w posiadaniu archiwum.
na zdj. tytułowym:
Dzieci na tle stacji kolejowej w Bedlnie
k /Radzynia Podlaskiego, lata 60
(Archiwum rodzinne Elżbiety Pietruszki [skany w posiadaniu archiwum])
