Czesław Rossiński (Czesław Graduchowski), ps. Jemioła, Kozioł i Marek.

Urodził się 2 sierpnia 1907 r. w Buzułuku w guberni samarskiej na terenie Cesarstwa Rosyjskiego. Do kraju przybył wraz z rodzicami w 1919 r. i zamieszkał w Warszawie. Po zdaniu matury podjął studia na Wydziale Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego. Ukończył je w 1933 r. Zaraz po studiach pracował w Dyrekcji Lasów Państwowych w Warszawie jako inżynier leśnik. Później przeniósł się do Nadleśnictwa Lida na Wileńszczyźnie. Zmobilizowany w sierpniu 1939 r. do batalionu KOP „Orany”, w którym walczył w czasie kampanii wrześniowej. Następnie, po wejściu Sowietów do Polski, był internowany na Litwie. Pod koniec września uciekł z obozu i poprzez kraje skandynawskie i Wielką Brytanię przedostał się do Wojska Polskiego we Francji, gdzie od stycznia 1940 r. służył w 1 Dywizji Grenadierów. Podczas ewakuacji 22 czerwca 1940 r. został ranny. Później znalazł się w Wielkiej Brytanii w 1 Brygadzie Strzelców.

Po zakończeniu szkolenia w zakresie dywersji został zaprzysiężony i w nocy z 13 na 14 marca 1943 r. zrzucony do kraju w rejonie Grodziska Mazowieckiego. Otrzymał przydział do okręgu lubelskiego, skąd skierowano go na teren Inspektoratu Rejonowego „Radzyń, gdzie objął funkcję szefa Kedywu i dowódcy oddziału dyspozycyjnego. Tę jednostkę utworzył bazując na istniejących już grupach dywersji bojowej. Występował wówczas pod pseudonimem „Kozioł”.

Po likwidacji Kedywu przeszedł do dyspozycji inspektora lubelskiego, który w maju 1944 r. mianował go dowódcą III plutonu partyzanckiego zgrupowania OP 8 (8 pułk piechoty).

Wraz z wejściem Sowietów nie ujawnił się, pozostając w konspiracji. Po aresztowaniu we wrześniu 1944 r. dowódcy OP 8, kpt. Konrada Szmedinga, ps. „Młot”, przejął po nim tę funkcję.  Gdy w listopadzie OP 8 została rozwiązana, R. powołano na komendanta obwodu Lublin-powiat. W dniu 22 grudnia 1944 r. zatrzymali go funkcjonariusze NKWD, następnie był sądzony pod zarzutem przygotowania zamachu na przewodniczących PKWN i KRN. Dnia 9 kwietnia 1945 r. wraz z 10 innymi żołnierzami AK został skazany przez Wojskowy Sąd Okręgowy na karę śmierci. Wyrok wykonano 12 kwietnia 1945 r. na Zamku Lubelskim. R. jest pochowany na cmentarzu przy ul. Unickiej w Lublinie. Był odznaczony Krzyżem Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych, francuskim Krzyżem za Wolność i angielskim Krzyżem Lotnictwa.